افرادی که ورزشکار هستند مغز شاداب تر و سالم تری دارند این افراد با تمرینات بدنی و فعالیت های مختلف، از انواع بیماری قلبی و امراض قندی در امان هستند. بهبود کارکرد قلب و عملکرد مغز از تاثیرات مثبت ورزش بر بدن به شمار می رود.همچنین پرورش عضلات مغز و تقویت حافظه از پیامدهای مثبت ورزش به حساب می آید. بهبود سرعت رشد مغز , تولید بیشتر هورمون های سازنده مغز , کاهش اثرات استرس ,مبارزه با افسردگی از مزایای ورزش برای مغز هستند. بررسی های مختلفی این نکته را ثابت کرده اند که ورزش و فعالیت بدنی، علاوه بر بهبود سلامتی جسمانی، می تواند به سلامت مغز نیز کمک شایانی کند. ورزش و تحرک کافی در واقع دارویی برای ذهن است و در اینجا ثابت شده که چطور حرکات بدنی و ورزش منجر به پرورش عضلات ذهن می شود:
بهبود سرعت رشد مغز: همچنان که سن مان بالا می رود، سرعت رشد و تولید سلول های جدید مغز، کند می شود. اما ورزش کردن این وضعیت را برعکس می کند. نتایج تحقیقات نشان داده، آن دسته از افرادی که طی شش ماه مشغول انجام حرکات ورزشی بوده اند، با افزایش چشمگیر حجم بافت های مغز مواجه شده اند. محققان به این نتیجه رسیدند که حرکات ورزشی به سبب تاثیر گذاری مثبت بر روی قلب و عروق و بهبود کارکرد آنها، منجر به خون رسانی بهتر به مغز در این دسته از افراد شده است. در نتیجه آن، سرعت رشد سلول های مغزی افزایش می یابد. این موضوع بیشتر هیپوکامپ مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. همان واحدی که مسئولیت حافظه را بر عهده دارد و در مقابل تغییرات سنی آسیب پذیر است.
بهبود فعالیت اجرایی مغز: قابلیت اجرایی مغز به معنی توانایی های شناختی است. توانایی که شما به کمک آن می توانید اعمال پیچیده را انجام دهید و برای آنها برنامه ریزی کنید. به خاطر سپردن شماره تلفن در حین گرفتن شماره را می توان جزو این دسته از توانایی های مغز برشمرد. نتیجه تحقیقات نشان داده افراد بزرگسالی که روزانه 30 تا 40 دقیقه ورزش می کنند، تا چهار برابر بیشتر از سایر افراد در انجام فعالیت اجرایی مغز موفق بوده اند.
اگر چه مغز انسان بالغ، فقط دو درصد از وزن بدن او را تشکیل میدهد، ولی به تنهایی 25درصد از انرژی جسمانی را مصرف میکند. انرژی مصرفی مغز از طریق خون پراکسیژن فراهم میشود و اکسیژن مصرفی مورد نیاز از طریق ششها تأمین میگردد. ورزش تنها منبع اصلی تامین اکسیژن مازاد شش ها ست. متأسفانه اغلب مردمی که به پرورش نیروی بدنی خود همت گماشتهاند، از پرداختن به قدرت فکری خویش غافلند و بیشتر افراد مستعد و پرتلاش نیز که مدام به مطالعه و کار فکری مشغولند از نظر بدنی در حد بسیار ضعیفی قرار دارند که این خود نیمی از تلاش شبانهروزی آنها را هدر میدهد. غذا خوردن بدون تحرک جسمی لازم، حتی اگر با استراحت کافی هم همراه باشد، نمیتواند تأثیر کاملی در رساندن ماده و انرژی مورد نیاز بدن داشته باشد. در صورت نبودن برنامهریزی صحیح برای انجام حرکات ورزشی روزانه، مغز انرژی کافی در اختیار ندارد. زیرا تلاشی برای به جریان انداختن و تنظیم و گستردن انرژی، به تناسب نیاز هر قسمت از بدن- خصوصاً مغز- صورت نگرفته است.
علاوهبر این کمتحرکی و رخوت جسمی از آن، تأثیر مستقیم بر روی روح و روان و اعصاب دارد و ذهن را نیز به سمت خستگی و ناتوانی هدایت میکند که نتیجه همه اینها، بالقوه ماندن بسیاری از قابلیتهای ذهنی و استعدادهای یادگیری است. بدین منظور باید ششها کاملاً از هوا پر و خالی شوند بنابراین افراد باید ریههای خود را نیز نیرومند کنند و این کار نیز به وسیله ورزش میسر می شود. هر حرکت ورزشی خاص، نتایج خاص خود را دارد و اینگونه نیست که ورزش فقط ماهیچهها را قوی کند. ورزش، نخستین پرونده احساسات و ادراکات آدمی است. دانش و زیبایی در تندرستی است و تندرستی حقیقی به وسیله ورزش و گردش و غذای سالم، مقوی و منظم حاصل میشود. همچنین خون را به نسبت به تمام اعضای بدن، به عضلات دست، پا ، گردن ، کمر و به خصوص اعصاب میرساند و در تمام بدن خون را به جریان درمیآورد.
بنابراین فعالیت جسمانی و ورزش، برای رشد کارکردهای مغزی،بسیار حائز اهمیت است. فعالیتهایی چون دویدن، پریدن، دوچرخه سواری و شنا کردن سبب تقویت عقدههای پایه، مخچه و جسم پینهای میشود. ورزش و تمرین بدنی، اکسیژن زیادی را به مغز میرساند و بر میزان ارتباط بین نرونی میافزاید همچنین یادگیری تقویت میگردد.
