هیچکدام از دوچرخه سواران هنگامی که با دوچرخه شان حرکت می کنند، به فکر چگونگی حفظ تعادل خود نیستند. در واقع دو عامل وجود دارد که باعث حفظ تعادل دوچرخه سوار می شود و باعث می شود تا او از روی دوچرخه ، به زمین پرت نشود ! یکی از این عوامل، « نیروی ژیروسکوپی » یا « نیروی چرخشی » است .
« ژیروسکوپ » دستگاه سنگینی بوده که به یک حلقه شباهت دارد و از چرخ و محور تشکیل شده است . ژیروسکوپ به گونه ای بر روی محورش قرار می گیرد که اگر به هر طرف بچرخد، مرکز آن در یک نقطه ثابت باقی می ماند . هنگامی که چرخ ژیروسکوپ حرکت می کند، در همان جایی که شروع به حرکت کرده، باقی می ماند مگر آن که نیروی خارجی بر آن وارد شده و آن را تغییر بدهد.
چرخ های دوچرخه نیز زمانی که شروع به چرخیدن می کنند ، یک چنین واکنشی نشان داده و اینچنین حرکتی را طی می کنند . تا زمانی که نیروی قابل ملاحظه ای از خارج به چرخ ها وارد نشده، چرخ ها در همان مسیر و به همان شکل حرکت خواهند کرد . به این ترتیب ، این نیروی ژیروسکوپی است که باعث می شود دوچرخه در حالت عمودی باقی بماند.
دومین عاملی که دوچرخه سوار را از سقوط کردن محافظت می کند، نیروی گریز از مرکز نام دارد . عملکرد نیروی گریز از مرکز طوری به این صورت است که باعث می شود اجسام از مرکز یک جسم چرخنده دور شوند . نیروی گریز از مرکز ، همان نیرویی است که وقتی شما داخل یک اتومبیل یا اتوبوس نشسته اید و اتومبیل به سرعت چپ می پیچد، شما را به سمت راست می کشاند .
هنگامی که دوچرخه سوار احساس می کند که در حال سقوط است و نزدیک است از روی دوچرخه اش بر زمین بیافتد ، چرخ جلو را به سمتی که در حال سقوط است می چرخاند . با انجام دادن این کار، نیروی گریز از مرکز باعث می شود تا دوچرخه سوار به حالت عمود و تعادل برگشته و سقوط نکند.
در این حالت ، مسیر حرکت دوچرخه در ابتدا به سمت راست و سپس به سمت چپ تغییر می کند، چراکه دوچرخه سوار هر بار که نزدیک است تعادل خود را از دست بدهد و سقوط کند ، مسیر خود را اصلاح می کند . در واقع دوچرخه سوار بدون اینکه فکرش را بکند ، چرخ دوچرخه را به سمتی حرکت می دهد که نیروی گریز از مرکز بتواند او را در حالت تعادل خود نگه دارد .