در پست های قبلی بلاگ به معرفی دو تیپ بدنی اندومورف و اکتومورف پرداختیم . در این مطلب به معرفی آخرین تیپ بدنی ، مزومورف می پردازیم.
داشتن تیپ بدنی مزومورف یک نعمت بزرگ محسوب میشود. بدن سازان بزرگی همچون رونی کلمن نمونه کامل از این افراد خوش شانس هستند.نوع ساختار استخوانی آنها همراه با سرشانه‌های پهن و کمری باریک به شکل طبیعی آنها را به بدنی هفتی شکل می‌رساند.مفاصل آنها به اندازه کافی بزرگ هستند تا بتوانند این حجم از عضلات را حمایت کنند اما به اندازه کافی نیز کوچک می‌باشد تا از لحاظ بصری نیز زیبایی بین حجم عضلات و مفاصل آنها حفظ شود.
ویژگی‌‌های فیزیکی :
• سرشانه‌های پهن
• دارای لگن باریک
• مفاصل کوچک
• به شکل طبیعی دارای بدنی هفتی شکل
اگر شما عضلات چهار سر حجیم رونی کلمن را از او بگیرید و به فردی دارای لگن و زانوانی بزرگ دهید این فرد هیچگاه جذاب و قابل تحسین به اندازه رونی کلمن نخواهد شد.اما کلمن با داشتن لگنی باریک و زانوانی کوچک ، عضلات چهارسر او بسیار تحسین برانگیز دیده میشود.از لحاظ متابولیسم نیز افراد مزومورف در وضعیت ایده‌آلی هستند متابولیسم آنها از لحاظ ژنتیکی بیشتر متمایل به عضله سازی می‌باشد تا چربی.
تمرینات مزومورف ها
اگر شما نیز فردی خوش شانس هستید و تیپ بدنی شما نزدیک به تیپ بدنی مزومورف خالص می‌باشد هر نوع تمرین سخت و با استمراری به احتمال بسیار زیاد میتواند شما را به هر هدفی که در ذهن دارید برساند.
شما میتوانید نسبت به دو نوع تیپ بدنی دیگریعنی اکتومورف و اندومورف بیشتر تمرین کرده و گروه‌های عضلانی را با فراوانی بیشتری تمرین دهید و رشد قابل توجهی داشته باشید.
به عنوان یک مزومورف یا نزدیک به مزومورف جلسه تمرینی شما میتواند کمی بیشتر بین ۶۰-۹۰ دقیقه باشد و میتوانید از ترکیبی از حرکات چند مفصلی و تک مفصلی استفاده کنید.کمترین بازه تکرار‌ها برای شما ۴-۶ تکرار و بیشترین آن میتواند ۱۵-۲۰ تکرار باشد.در هر دو صورت شما نتیجه خواهید گرفت.
در مجموع افراد مزومورف میتوانند تا حدود زیادی از برنامه‌های تمرینی افراد حرفه‌ای تقلید کنند و پیشرفت خوبی نیز داشته باشند زیرا آنها نیز همانند بدن سازان حرفه‌ای هستند.
البته قابل ذکر است اگر شما یک بدن ساز طبیعی هستید باید از حجم و فراوانی تمرینی کمتری نسبت به بدن سازانی که از دارو‌ها استفاده میکنند استفاده کنید زیرا افرادی که از این محصولات در جهت بهبود عضله سازی استفاده میکنند همچنین ریکاوری بهتری نیز دارند.
در مورد تمرینات هوازی نیز باید گفت که شما لازم نیست همانند اکتومورف‌ها از آن اجتناب یا همانند اندومورف‌ها تمرینات پر فشاری داشته باشید مقادیر متعادل تمرینات هوازی به خوبی برای شما کفایت خواهند کرد.