براي اولين بار در دوران قاجاريه كاركنان سفارت انگليس دوچرخه را به ايران آورده و از آن به عنوان يك وسيله استفاده نمودند مردم در آن زمان استفاده كنندگان را بچه شيطان لقب داده و احتمال دخالت جن و پري را در حركت اين وسيله مطرح مي نمودند.
اولين فردي كه در ايران با ايجاد مغازه دوچرخه و كرايه دادن اين وسيله آن را به مردم شناساند “حسين آقا شيخ ” است كه در خيابان شمس العماره اقدام به اين كار نمود و پس از آن فردي مسيحي بنام “داديك” دومين مغازه دوچرخه فروشي را تاسيس كرد .
بعد از آن زمان :
1324 : اولين تشكل دوچرخه سواري با نام باشگاه دوچرخه سواري شكل گرفت و در سال بعد از آن فدراسيون دوچرخه سواري آماتور در ايران رسما هدايت و كنترل اين رشته در دست گرفت.
وسیله ای که به عنوان دوچرخه نامیده شود در سال 1818 توسط فردی به نام “کارل فون دریس” که مخترعی آلمانی بود ساخته شد و به همین خاطر مالکیت معنوی ایده هر نوع وسیله دوچرخ به ایشان تعلق دارد. اما این دوچرخه با دوچرخه های امروزی کمی تفاوت دارد.
برای استعمال این دوچرخه راکب بر روی دوچرخه می نشسته و به همین صورت پاهای خود را از دو طرف عبور داده و می دویده! حتما می پرسید که پس چرا همین جوری نمی دویده؟ پاسخ ساده است.
این بار وزن روی فرم یا همان بدنه دوچرخه سوار می شده و راکب دیگر وزن خود را حمل نمی کرده و به این وسیله می توانسته با سرعت زیادی با خستگی کمتری حرکت نماید.
اما راه حل ساده تری هم بوده است. “کیرک پاتریک مک میلان” توانست در سال 1830 یا 1839 دوچرخه ای را بسازد که پدال هم داشته باشد. این دوچرخه به مفهوم شناخته شده ما اولین دوچرخه عادی است.
البته این دوچرخه کمی پدالش با پدال دوچرخه های ما تفاوت دارد.
پدال این دوچرخه به گونه ای بود که پاها را بر روی پدال گذاشته و به عقب و جلو حرکت می دادیم.
در سال حدود سال 1860 “پیر مچاکس” و “پیر لالمنت” توانستند طرح جدید پدال را هم وارد تاریخ این وسیله کنند که پدال بر روی چرخ جلو سوار می شد. سه چرخه های کوچک امروزی را تصور کنید.
در سال 1870 دوچرخه هایی که ظاهری بسیار عجیب دارند توسط “نام جیمز استرلی” فرانسوی ساخته شد. این دوچرخه ها که حتما در فیلمها نمونه ای از آنها را دیده اید دوچرخه هایی بودند که چرخ جلویی بسیار بزرگ و چرخ عقبی بسیار کوچک داشتند.
این دوچرخه ها بسیار محبوب شدند و بازار اختراع انواع دوچرخه را باز کردند تا این که در 1885 شخصی انگلیسی به نام “جان کمپ استرلی” توانست انقلابی بزرگ در عرصه دوچرخه سازی را بر پا سازد و تسمه یا زنجیر را در این دوچرخه ها وارد کند.
این شاید بزرگترین گام در این عرصه بود و باعث شد دوچرخه های آتی همه بر اساس این دوچرخه بهبود یابند.
این دوچرخه پدر دوچرخه هایی که هنوز هم در ایران استفاده می شود و به دوچرخه های افغانی مشهور است می باشد.
در سالهای بعد انواع دوچرخه مانند دوچرخه های تور ( دورچرخه هایی که فرمانی نیم دایره مانند دارند و دوچرخه های کوهستان، دوچرخه هایی با فرمان صاف ساخته شدند.
امروزه بازار ارائه انواع دوچرخه هنوز هم داغ است. البته هنوز دوچرخه های بسیاری هم هستند که در ایران استفاده نمی شوند.
مثلا دوچرخه هایی هستند که به دوچرخه های معاشرتی مشهور هستند. این دوچرخه ها که دو نفره است به صورتی است که برخلاف دوچرخه های دونفره رایج توسط هر دو طرف رانده می شود و هر دو نفر در کنار هم می نشینند.